[FONT="Times New Roman"]Yüzümüzü sulara bıraktık
hayallerimizi sıvası dökülmüş duvarlara
önce miydi, sonra mıydı,
kar mıydı?
yağmur muydu?
bilemedik?


Hep sancısını çektik kahreden hayatın
ne giysek yakışmıyor hüzünden başka
her akşam tanımadığımız bir hicran
görmediğimiz bir ıstırap çaldı kapımızı...


Kalbimizi bir vefasız,
ömrümüzü bir hayırsız aldı
hayatın çıkmazında hep teselli aradık
buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Yar


Her baktığımız göz yuttu gönlümüzü
hançerini sapladı her tuttuğumuz el ...
nereye gidebiliriz ki, yüreğimizden başka
sokaklar çıkmaz sokak ömrümüzde


Çıktığımız her yolculukta
düştüğümüz her kalabalıkta
ıssız bir kıyıda üşüdü gözlerimiz
alıp yalnızlığımızı bastık bağrımıza


Yetimdik mevsimlerin koynunda,
yaralıydık
acılarla yattık, acılarla kalktık
bir ömür acılara acılar kattık,
kurudu gözpınarlarımız,
karanlığı siper edip gözlerimize
yüreğimizle ağladık .


Kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimizi
kayıp mezarlara gömdük,
yüzümüze siper ettiğimiz gülüşlerimizi
ve kaygılarımızı yükleyip sevdalı bir kuşun kanadına
ardında el açıp aşka ve acıya ağladık


Hep yüreğimizde saklı tuttuk sevgimizi,
gözlerimizde, yüzümüzün hüznünde saklı tuttuk...
gökyüzünü doldurup soluğumuza
isyanımızı kilometrelere zincirleyip
kayıp bir vadide idam ettik geçmişimizi


Yitirdik ümitlerimizi ...