22 Nisan 2008 [url=http://www.hurriyet.com.tr/index/yılmaz_özdil]Yılmaz ÖZDİL [/url]

[B][/B]

[[email protected]][email protected] [/email]

Çocuk Mustafa


Bilgisayarı olmadı.

Mustafa Kemal’in...

İnternete giremedi.

iPod’u olmadı.

Televizyon görmedi.

Çizgi film seyredemedi hiç.

Spider Man’i tanımadı mesela.

Legosu olmadı.

Futbol topu olmadı.

Basketbol oynayamadı.

Spor ayakkabı bile giyemedi.

Cep telefonu yoktu.

Kısa mesaj atamadı.

Hesap makinesi kullanamadı.

Anaokuluna gidemedi.

Okul servisine binemedi.

Atlıkarıncaya da...

Tommiks okuyamadı.

Kokulu silgisi yoktu.

Halbuki o da çocuktu...

Cola tadamadı.

Cips yiyemedi.

Beslenme çantası olmadı.

*

Çocukluk fotoğrafı yok.

İçime hicrandır...

Yaş günü bile yok.

Bilmiyoruz ne gün doğduğunu.

*

Bugün çocuklarımızın sahip olduğu hiçbir şeye sahip değildi, çocuk Mustafa Kemal...

Ama, hayalleri vardı.

Dünyada başka hiçbir milletin çocuklarında olmayan bir hediyeyi verdi, bizim çocuklarımıza... Yarın, 23 Nisan.

*

Boşverin, basmakalıp törenleri, bayat mesajları, ruhsuz konuşmaları, boşverin...

Hayalleri var mı çocuklarımızın?

çok güzel, anlamlı bir mesaj teşekkürler sevgili " Gülten İlik " herşeyden yoksun büyümüş Atamız evet doğrudur biz o zamanları görmedik, kulaktan kulağa söylenenlerle anladık nasıl bu ülkeyi kurtardığını bu Uygar Cumhuriyeti kurduğunu...