Karaman’ın Sarıveliler ilçesindeki Hacı Salih Camii’nde yapılan restorasyon çalışması sırasında Osmanlıca ’Karacaoğlan’ın Ruhuna Fatiha’ yazılı bir mezartaşı ve mezar bulundu.

Vakıflar Bölge Müdürlüğü, yaklaşık bir buçuk yıl önce Sarıveliler ilçesindeki tarihi Hacı Salih Camii’nin restorasyon çalışmasına başladı. Yaklaşık bir ay önce de iş makinesi ile bahçede yapılan çalışmalar sırasında bir mezartaşına rastlanıldı. Bunun üzerine mezartaşının çevresindeki toprak temizlendi ve bir mezar ortaya çıkarıldı.

Mezartaşının üzerindeki yazının anlamını tespit etmek içinde bunun fotoğrafı çekilerek Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. Mehmet Akgül’e gönderildi. Akgül, taşın üzerinde Osmanlıca ’Karacaoğlan’ın Ruhuna Fatiha’ yazdığını belirledi.

Taşın 1600′lü yıllara ait olabileceğinin değerlendirilmesi de mezarın Karacaoğlan’a ait olma olasılığınnı güçlendirdi. 1600’lerin başında doğduğu sanılan Karacaoğlan’ın, ’Barçın Yaylası’nda üç güzel gördüm’ adlı şiirinde adı geçen yaylanın Karaman’ın Sarıveliler İlçesi sınırlarında yer aldığına dikkat çeken yetkililer, daha kapsamlı araştırma yapmak için harekete geçti.

Mezar ve mezartaşı üzerinde bilimadamları tarafından çalışmaların sürdüğünü belirten Sarıveliler Belediye Başkanı Hayri Samur, ’Taşla ilgili doneleri İstanbul Üniversitesi’ndeki Kemal Yavuz hocaya ilettik. Bu taşların kronolojik olarak 300-400 yıl öncesine dayandığı önsezi olarak ifade edilmektedir. Bilimadamları araştırmalarını tamamladıktan sonra son noktayı koyacaktır’ dedi

Türbesi yapılacak

Samur, mezarın Karacaoğlan’a ait olduğu yönünde güçlü bulgular oluşursa, buraya Karacaoğlan’ın türbesini yapacaklarını ve Karacaoğlan’ın da Sarıveliler’de yaşadığını kanıtlayan bir tescil belgesi almayı planladıklarını söyledi.

İlk olarak ölü "ibu" yani "arınma yeri" olarak bilinen çadıra getirilirdi. Burada mumyalayıcılar ölünün vücudunu güzel kokan palmiye şarabıyla yıkar ve Nil suyuyla durulardı.

Ardından ölünün sol tarafında bir kesik açılır ve iç organlarının çoğu çıkarılırdı. Organların çıkarılmasının sebebi bunların vücudun ilk çürüyen bölümleri olmasıdır. Karaciğer, akciğerler, mide ve bağırsaklar yıkanır, ardından natron olarak bilinen doğal sodyum karbonat ile kaplanırdı. Bu sayede organların kuruması sağlanırdı.
Kalp vücuttan çıkarılmazdı. Çünkü kalp ölümden sonraki yaşam için gerekli olacak akıl ve duyguların merkeziydi. Beyin burundan sokulan bir kanca yardımıyla ezilerek burun deliğinden çıkarılırdı.
Vücudun tamamı ve içi natron ile kaplanırdı. Mumyalama işlemi sırasında kullanılan tüm bez parçaları ve sıvılar ölüyle birlikte gömülürdü.
40 gün sonra vücut tekrar Nil suyuyla yıkanır ve cildin esnek kalmasını sağlayacak yağlarla kaplanırdı. Kurumuş organlar vücuda geri konar ve içi talaş, yaprak ve bez gibi kuru materyallerle doldurulurdu. Son olarak vücuda yeniden güzel kokan yağlar sürülürdü.
Geçmişte iç organlar vücuttan çıkarıldığında kavanozlara konurdu. Ancak yıllar içerisinde mumyalama şekilleri değişti ve organlar kuruduktan sonra vücuda geri konmaya başladı. Ancak odun veya taştan oyulmuş kavanozlar organları koruması amacıyla yine de mumyayla birlikte gömülüyordu.
İnsan başlı tanrı İmset karaciğeri korurdu. Babun başlı tanrı Hapi akciğerleri korurdu. Çakal başlı tanrı Duamutef mideyi korurdu. Şahin başlı tanrı Kebehsenuef ise bağırsakları korurdu.Mumyanın sarılması İlk olarak baş ve boyun ardından el ve ayak parmakları teker teker kaliteli keten ile sarmalanırdı. Kollar ve bacaklar ayrı sarılır, katmanların arasına vücudu koruyacağına inanılan muskalar yerleştirilirdi.
Sarma işlemi esnasında bir rahip yüksek sesle büyüler okurdu. Bu dualar kötü ruhların kovulması ve ölünün sağlıklı bir şekilde öteki hayata geçmesi için gerekliydi.Daha sonra kollar ve bacaklar da bir araya sarılırdı.
Üzerinde Ölüler Kitabı'ndan alınmış dualar ve sihirlerin olduğu bir papirüs rulosu konurdu. Daha fazla bez kullanılarak beden sarılır, her seferinde bandajların arasına birbirlerine yapışmalarını sağlayacak reçine konurdu.
Vücudun etrafında bir kıyafet giydirilir ve üzerine tanrı Osiris'in ismi çizilirdi. Ardından mumya tabutların içine yerleştirilirdi.