Alevi Ocaklari:Ali’ye, Muhammed’e dek uzanan karizmatik bir soy; Alevileri temsil etmek ve çeşitli manevi görevleri yerine getirmek sorumluluğunu (yol göstermek, inancı yaymak, inanışları ve gelenekleri öğretmek gibi), taşıyan bir aile; üstün anlama yeteneğine, maneviyata, bilgi ve yumuşak bir tarzda hizmet edebilme yeteneğine sahip olan bir grup.

Bu grupların İmam Hüseyin soyundan gelenlere Seyyid denilmiş.İmam Hasan soyundan gelenlere ise Şerif denilmiştir.Sonradan zamanla her iki gruba Seyyid denilmiş.Bu günkü Ocakzade Dedelerin soyları Muhammede Ali ve Fatmaya dayanır. Eskiden bu Dedelerin görevleri köylerde Görgü Cemi yapmak,Abdal Musa Cemi yapmak,Ad koymak,kirvelik törenini yapmak,kurbanlara duva vermek,Tarikat nikahı kıymak,İnsanlar arasındaki sorunları çözmek ve insanları barıştırmak.

Sıraç alevileri:

Sıraçlar, bir Türk boyunun ismidir. Aleviler arasındaki bazı topluluklara da "sıraçlar" denmektedir. Örneğin Hubyar yöresindeki Alevi toplulukları birbirlerine "sıraçlar" ifadesini kullanırken; çevredeki diğer Alevi toplulukları Hubyar topluluğunun tamamı için "sıraçlar" ifadesini kullanmaktadır. Anadolu'nun başka bölgelerinde de "sıraçlar" olarak nitelenen Alevi toplulukları mevcuttur.

Gaziantep alevileri:

Çoğunlukla Horosan ve Orta Asya'dan gelen Türkmenlerin oluşturduğu Alevi'ler.

Barak Türkmenleri
Aydın Türkmenleri
Tahtacı Türkmenler

Malatya alevileri:

Malatya yöresinde Alevilerin %90'ı Türkistan-Horasan şehrinde Anadoluya göç eden Türkmen'lerdir. Arguvan yöresindeki çoğu Alevi köyleri halen Oğuz Boyları oymak adları ile anılırlar. (Kızık, Eymir , Iğdır). Bunun yanında Adıyaman ve çevresindeki Aleviler ile Malatya yöresinin dağlık kesiminde yaşayan Alevilerin köken olarak bakıldığında Horasan'dan geldikleri söylenebilir.



Sivas alevileri:

Sivas'ın merkezinde Aleviler çeşitli sebeplerden dolayı azalmıştır.(Türkiye ile Almanya arasında işgücü anlaşmasıyla Almanya'ya göç edenler de olmuştur). Fakat bazı ilçe ve köylerindeki nüfusun bir bölümü Alevi inancına sahiptirler.

Erzurum alevileri:

Erzurum Alevilerinin bir bolümü harosan bir bölümüde tunceliden göçmedir. Merkezde pek olmamalarına karşı güney ilçe ve köylerinde yaşarlar. bir kısmıda karadeniz giresun şebinkarahisar gündogduköyü suboyo köyü armutluköyü toklal ve leylek köyleridir burdaki alevi vatandaşlar harosan alevisidir.


İran güney Azerbeycan aleviliği:

İran sınırları içinde bir çok halk yaşamaktadır. Bu halklardan bir kısmı ile Anadolu Alevi halklarının kan bağı bulunmaktadır. İran, buradaki Türkmen ve Kürt Alevileri baskıyla Şiileştirmektedir. Bu Bölgedeki Aleviler genel olarak Türkçe konuşurlar

Tüm Ocaklarımızın ateşi ALİŞAH'tır..

Herbirinin ocağına,Kurban olurum..

Sevgili Ali irfan adının sahibi olasın.Beyiti okuyunca ciğerim ezildi.Ali dedem bizi mahrum etmesin şefaatından.

Ya arkadaşlar benim çözemediğim şey şu.Biz nerde alevi olduk.
Nerden gelirken.Köken nereye dayanıyo.Ben sıvas imranlılıyım.Ama neden bu kadar dağınık,ve neden bu kadar farklı aleviler var.Hangi etkileşim sonucu?? çözemiyorum (

filka yazdı:Ya arkadaşlar benim çözemediğim şey şu.Biz nerde alevi olduk.
Nerden gelirken.Köken nereye dayanıyo.Ben sıvas imranlılıyım.Ama neden bu kadar dağınık,ve neden bu kadar farklı aleviler var.Hangi etkileşim sonucu?? çözemiyorum (

Kerbela'da Hz.Üseyin şehit edildikten sonra tüm ehlibeyt işkencelere maruz kaldı. Kimisini astılar , kestiler ve hakarette sınır tanımadılar. Hayatını kurtarmayı başaran evliyalar İran'a, Azerbeycan'a oradan da Anadolu'ya göç ettiler. Anadolu'da da egemen rejimler kızılbaş/alevi/türkmen toplumunu her zaman sapkın, dinsiz olarak niteledi. Erkek-Kadın beraber ibadet yaptığı ve bunu türkçe yaptığı için din dışı gösterdiler. Bunun dışında Alevilerin 3 halifeye lanet okumasını kabullenemediler. Hz.Ali'nin Tanrısal vasıflarını görmediler görmeyince tabi inanmadılar, inanmak istemediler. Baskılar artınca alevi toplumu kuş uçmaz kervan geçmez bölgelere göç etmek zorunda kaldı. Gittikleri yerlerde Alevi/Kızılbaş/Türkmen geleneklerini yaşatmaya çalıştılar. Bundan 50-60 yıl önceye kadar dedeler iyi kötü inançlı bir şekilde kara düzen yolu sürüyorlardı. Ama bugün kravatlı dedeler türedi. İçlerinde iyiler vardır muhakkak ama genele baktığımızda hiç te iyi bir tablo görmüyoruz. Ne inanç, ne itikat, ne ibadet hepsinden kaçacak yer arıyorlar.Cem evlerinde bir sofra duası okumakla dede olunmaz.Bunları her gittiğimiz cem evinde görüyoruz ve içimiz kan ağlıyor.

Son dönemlerde türbe başları eğlence merkezine dönüştü. Bir taraftan kurban kesilirken ki Alevilikte bu allah kabul ederse HAK kurbanıdır,diğer taraftan halaylar,içkiler ki bunun adına da dem diyorlar.

Şimdi Allah aşkına herkes vicdanına göre konuşsun.

Siz bir yakınınızın mezarının başına gittiğinizde içki içiyor musunuz?
Davul çalıp oynuyor musunuz?

Türbede yatan kimsenin babasının oğlu,kızı değil ama biliyoruz ki o türbe hak için,ehlibeyt,12 imam için can cömertlği yapmış ,işkencelere maruz kalmış bir Ermiş bir Evliyadır. Bizler kendi canlarımızın ruhlarına böyle bir saygısızlığı layık görmezken Hakla hak olmuş bir Evliyaya bunu nasıl layık görebiliriz? Bu akla,mantığa,vicdana sığar mı? Bunu biz kabul ettik,yaptık ama Ali Şah bunu kabul eder mi,yapanın yanına koyar mı?

Şimdi gelelim sizin sorunuza ".. hangi etkileşim sonucu ... bu kadar farklı alevilik var.."

Doğru yoldan gitmeyen,Atası Muhammed-Ali'yi inkar gelen daha ilerisi her türlü hakaret eden,Erini Pirini bilmeyen,inanç ibadet yoksunu,yol içinde yol çıkaran,bu yolu siyaset ve ticaret amaçlı kullanan bir alevi toplumunun yüzü güler mi? Böyle bir toplumda birlik ve beraberlikten söz edilebilir mi? Homojen bir yapı olabilir mi? Keşke bu soruların cevaplarına evet diyebilseydik ancak ne yazık ki diyemiyoruz.

Aleviler intahar ediyor ancak bilmeli ki bundan kendini kurtaracak tek bir yolu var o da :" Erenlerin Şahı Pir Zöhre Ana'dır."

Pir Zöhre Ana'nın kapısı Onu tanımak,yaşamak isteyen herkese açıktır.