02/06/2010, 19:16
![[Resim: 1.gif]](https://www.zohreanaforum.com/images/imported/2010/06/1.gif)
Yer: Çanakkale…
İngilizler Çanakkale’de Anafartalar Grubunu mağlup edip de cepheyi sökemeyince yeni bir harekete giriştiler. Cepheyi sağdan çevirmek istediler. Düşmanın planını bozmak için Kireç Tepe’yi tutmak lazımda. Ancak oraya giden tek bir dar yol harp gemileri tarafından makaslama ateş altında tutuluyordu. Her an 38’lik gülleler korkunç patlayışlarla ortalığı alt üst ediyordu. Bir insanın değil kuşun bile geçmesine imkan yoktu…
Kireç Tepe’yi tutmak emrini alan askerler bulundukları yerden çıkmakta tereddüt içindeydiler. Fırsat gözlüyorlardı… Fakat düşmanın ateşi bir an bile kesilmiyordu. Atatürk bu hali görünce siperlere koştu. Askerlerin arasına karıştı ve sordu:
-“ Niçin geçemiyorsunuz?”
İçlerinden biri cevap verdi. “ Düşman ölüm saçıyor geçilemez.”
Bunun üzerine Mustafa Kemal zerre kadar korku ve tereddüt göstermeden:
- “ Oradan böyle geçilir…” dedi ve ileri fırladı.
Askerler durur mu onlar da Kumandanları’nın arkasından ileri atıldılar. Toz duman ve ölüm kasırgasını yaran askerler karşıya vardılar ve tepeyi tuttular. Mustafa Kemal’in ve yanındaki askerlerin vurulmadan o dar geçitten nasıl geçtikleri hiçbir zaman anlaşılamamıştır…
Sevgili okuyucular bu sadece bir kahramanlık öyküsü değildir. Bu kahramanlığın ötesinde büyük bir mucizedir… Ve normal şartlarda açıklanması mümkün değildir.