Pir Zöhre Ana Forum

Hz. Ali'ye İnanış Bakımında Değişik Açılardan Bakışları İrdelemek için Bir Konu Başlığı Açmak İstedim Değişik Örnekler Vereceğim.


1. Örnek;

Şemsettin Kubat'ın Hz.Ali Düşüncesi


Kubat'ın Hz.Ali hakkındaki düşüncesini belirlemeden önce Hak kavramının Mevlüd'de kullanılan anlamının bilinmesi gerekir. Kubat, kavramı iki anlamda kullanır. Birincisi Allah, hakikat, gerçek anlamıdır. Bu daha çok Allah anlamında kullanılan şeklidir. İkincisi bir sıfat olarak kullanımıdır. Kubat, önemsediği şahsiyetler için sıfat olarak "hazret" kavramının yerine, bu anlamı ifade etmek üzere kullanır.


Hz.Ali, derdi olanın dertlerini bilen, makamı hakikat şehri, yargıları/ahkamı tarikat olan bir kimsedir. . Mekke'de doğduğu gün, Kabe titremiş, Kabe'nin putları yere dökülmüş, teşrifine kurt kuş gelmiş, Hz.Resul'ün nurunu almış, bütün melekler yeryüzüne inmiş, Hz.Muhammed Ali, annesi Esat, babası Ebu Talip Haydar adını koymuş ve Haşimiler sülalesine ziyafet vermiştir.


Cihan nurla dolar. Hz.Muammed, cihanın sultanı geldi diye sevinir. O cihanın pehlivanı ve Zülfikar adlı kılıcın sahibidir. Ayrıca o alemin beyidir. Dolayısıyla tüm varlıklar/mevcudat sevinirler.


Allah, cemaline nazar eylemiş, levh-i mahfuzda "hak arslan" yazmıştır. Dolayısıyla o sırların sırrıdır. Hz.Resul de onu omuzuna bindirmiş, onunla yeryüzünün putlarını döktürmüş, onunla miraca çıkmıştır. Hak "benim arslanım" demiş, Düldül ve Zülfikar'ı vermiştir.


Hz Ali, Cebrail'in mürşidi, evliyanın ve enbiyanın başıdır. Adem yaratılırken çamuruna su taşıyan Ali'dir. Melekler de emrindedir.


Kubat Hz.Ali'nin mucizeleri/mucizat nden bahseder. Mucizelerinden birisi, biraz önce geçen Adem'in suyunu taşıdığı çamuru karmasıdır. Çünkü o, o demin ezelden sultanıdır. Musa Tur Dağı'nda Hakka danışırken Ali, her an Allah'la konuşmaktadır. Bir diğer mucizesi, Arş-ı Rahmanı, ins ve cinni, huri, cennet ve gılmanı,.. Allah'la birlikte vücuda getirmiş olmasıdır. Ayrıca "Elestü"de levh üzerine yazı yazan da odur.


Sekiz cennet, arşı rahman, vahşi hayvanlar, mülk ve melek yok iken yedi cehennem/tamu ve sekiz cenneti/uçmak yapan, yeri göğü şekillendiren, Kubat'ın sözüyle "sırdan direk diken", odur.


O, bin bir şekil, suretle/don hak makamında bulunurdu. O ne Adem'den ne Havva'dan gelmiştir. Çok önceleri o, oradadır. Onların yaratılmasında hizmet etmiş, yeryüzüne inmeleriyle, "saban koşmak"la uğraşırlarken, Ali, bazen gelir Adem'e yardım eder, bazen uçar yedi göklere çıkar, sekiz cennette dolaşır, bazen peygamberlere hak kelamı ve selamı getirir. Bazen Cebrail olur, bazen peygamberlere rehberlik eder. Sözgelimi İbrahim'le Kabe'yi yapar. Çok daha önceleri de Kur'anı bilir ve okur.


Kubat, Zülfikar'la mucizeleri anlatmaya devam eder. Kur'an'ı önce Ali yazar. Cebrail'e verir. Hak Habib'e getirir. Hz. Muhammet merak eder. Cebrail'e, kimden aldığını, kimin yazıp verdiğini sorar. Fakat Cebrail, bir perde arkasından verildiğini, kimin verdiğini bilmediğini, sadece beyaz bir el gördüğünü söyler. Hz. Muhammet, Cebrail'den elin sahibini öğrenmesini ister. Cebrail, perdeyi kaldırıp baktığında Ali'nin Sure-i Ahzab'ı yazdığını görür. Sureyi alır getirir ve elin sahibinin Ali olduğunu anlatır. Hatta Kubat'a göre bir seferinde de Hz.Muhammed'e gelir. Çünkü Ali, bin bir dona girebilmektedir.


Ali'nin mucizelerinde de Kubat, Ali'nin her an Hak ile sohbet ettiğini tekrarlar. Ayrıca Hz.Muhammet, miraca çıktığında Ali'yi görür, aklı gider. Başka bir deyişle korkar. Allah/Hak, ondan korkmamasını, ürkmemesini, onun kendisinin arslanı olduğunu belirterek ilerlemesini isteyerek "gel" diye seslenir.


Ali, miraçta Muhammed'i gören, inip yeryüzüne hatemin verendir. Başka bir deyişle arşı rahmanda gezen, üstün, ayrıcalıklı bir varlıktır.


Ali, bin bir keramet ve velayet sahibi olarak nitelendirilir. Zülfikar'a ilaveten Kevser'in sahibi olduğu belirtilir. Ayrıca o, yezdanın nuru, irfan sırlarına vakıf, ilmi ledün, meydanın merdi, can ve canan, lütuf, ihsan, kerem, Hayber'in fatihi, canlara canan, aleme sultan olan, veliler çeşmesinin nuru, düşmüşlerin sultanı, dertlilerin dermanı olandır.


Ali'nin doğduğunu görünce Cebrail secde kılmış, kanadını altına sermiş, melekler hep yere inmiş, Mikail etrafında dönmüş, İsrafil yüzüne sur üfürmüş, bütün melekler selavat okumuştur. Selman, Ali'yi bir gün mescide getirdiğinde Hak Muhammed hemen ayağa kalkmıştır. Melekler önünde saf tutmuşlar, Cebrail el pençe divan durmuş, Ali olduğunu anladıklarında secdeye kapanmışlardır. Onun bu sultanlığı ise ta ezelden, "elestü birabbiküm kalu bela"dan önce gelmektedir.


Ali ve Muhammed iki nurdan kandillerdir. Bir odada birlikte yanarlar, aydınlatırlar. Cebrail gelir, Ali'nin nuruna konar. Çünkü iki cihan onun nuruyla ışımaktadır ve Cebrail'in de mürşididir. Dolaysıyla Kubat, Hz.Ali'yi "şah" olarak adlandırır. Hak, Hz. Muhammed'i sevdiğini, Ali'yi seveni daha çok sevdiğini söylemektedir. Buradan hareketle Kubat, iki sevgiyi "Hak Muhammed Ali" olarak birleştirir. Bazı şiirlerinde Rahman Suresi'nin "meracel-bahreyni yeltekıyan, yahrucu minhume'l-lü'lüü ve'l-mercan" ifadesine göndermeler yapar. Muhtemelen o, ayetteki buluşan iki nehri, Muhammed ve Ali, iki denizden çıkan değerli "inci ve mercan" taşlarını ise Ehl-i Beyt olarak yorumlamaktadır. Ama gerçek veli, Ali'dir. Çünkü Ali, kainatın rehberidir, kudreti büyüktür ve mucizeleri peygamberlerde bulunmamaktadır.


Dağ taşın bezenmesi, çiçeklerle süslenmesi Ali'den, Ali sevgisinden kaynaklanmaktadır. Bu sebeple insan olarak Ali sevilmeli, onun sevgisiyle bağlanmalı, gönüller o sevgiyle dolmalıdır. Kubat, buna "ikrar vermek" der. İkrar vermek, mümin olmanın gereğidir. İkrar vermek, bağlanmak, bente çekilmektir. Dokuzuncu bölümde ideal bir mümini, bir dev ****foruyla anlatır.


Hz.Ali, bir devi bağlamış, bente çekmiştir. Dev, daha sonra Ali'den ayrı kalmıştır. Bu ayrılığı bin yıl sürmüştür. Bu bin yıl aynı zamanda devin cezasıdır. Cezanın sona ermesi için yıllarca göz yaşı dökmüş, bentin çözülmesi için Adem'e ve İsa'ya gitmiştir. Dev, ikisi arasında yüz bin peygamberi dolaşır. Nihayet ahir zamanda Muhammed'e gelir. Hepsi de bağı çözemeyeceklerini, başı bozamayacaklarını söylerler. Hz.Muhammet, bente çekenin kim olduğunu sorar, deve. Dev, bilmediğini ancak nişanının aslana benzediğini anlatır. Tam bu sırada bir çocuk görür. Çocuğu görünce korkusundan gözlerinden yaşlar akar ve bunca yıldır canını ateşe yaktığını, arayıp baktığının bu çocuk olduğunu söyler. Kubat'a göre devin onca yıl Ali'yi bulamamasının sebebi, Ali'nin bin bir surette/don görünmesi ve türlü nikaplara bürünmesidir.


Kısaca söylemek gerekirse Hacı Bektaş Veli'ye bağlı, Hak Halili Bacı Sultan dergahından, Hüseyniler kolundan olan Kubat, Hz. Ali'nin doğumuyla Nevruz bayramını birleştirmekte, Hz.Ali'yi felsefenin südur teorisindeki ilk akıl ve faal akılla özdeşleştirmekte, onları Ali'nin şahsında birleştirmektedir. Ali, Tanrı'yla birliktedir ve varoluştan öncedir. Varoluş sırasında o etkin bir role sahiptir. Ayrıca Ali, Varlığın Birliği fikrindeki "tecelli" niteliklerini almış görünmektedir. Başka bir deyişle Hak onda tecelli etmektedir. Çünkü o, bin bir donda ortaya çıkmakta, fizik ve ****fizik alemde varolabilmektedir. İnsan suretinde varolduğunda ise Hak Muhammed'le aynı özü taşımakta, diğer nitelikleriyle onu aşmaktadır. Her iki "kandil"in ya da "deniz"in ceminden "Ehli Beyt" ortaya çıkmaktadır. Dolayısıyla ikrar verilmeli, verilen ikrara sadık kalınmalı ve Ehli Beyt sevilmeli, onların yolundan gidilmelidir. Pir Abdülkadir de Ehli Beyt'in Karacalardaki evladıdır. Bu böyle bir düşüncenin ve bağlanışın, Ehli Beyt sevgisinin bir sonucu olarak ortaya çıkmaktadır. Fakat Şemsettin Kubat düşüncesinin açıklayamadığı bir sorunu vardır. Kerbela ve şehitleri. Çağrıldığında yardıma koşan, fizikten ****fiziğe, ****fizikten fizik aleme geçen, bin bir dona giren ve bin bir nikaba bürünen, güçlü kudretli ve Hakkın tecelligahı olan Şah Ali, haklı olarak sevenlerini mateme ve acıya gark eden Kerbela'da, kendi evladına yardıma gelmemiş, onların şehadetine duyarsız veya tabir yerinde ise seyirci kalmıştır. Bu tarihsel vaka, onun nitelikleriyle örtüşmemektedir. Kubat, bu sorunun farkındadır, bir şiirinde değişik varlıklara Ali'yi görüp görmediklerini sorarken, bir başka şiirinde Levh'in yazısıyla Kerbela'yı izaha kapı aralamaktadır.


Kaynak Caferilik com..

Devam Edecek.....!

Alevilik formunda namazın yorumu....

Namaz ne demektir? Kur’ân-ı Kerim’de, Peygamberimizin ve O’nun tertemiz soyu olan Ehl-i Beyt Önderlerinin öğretilerinde namaz ne şekilde yer almaktadır? Namâz-Niyâz ilişkisi nedir? Namazın yerini başka bir ibâdet tutabilir mi? Namaz kılmadan, Müslüman, özellikle de Ehl-i Beyt’e bağlı bir Müslüman olunabilir mi? Ya da namaz kılmayan herkes kâfir midir? İslâm’da kaç vakit namaz vardır? Namaz; herkesin kendi gönlünün istediği şekilde yerine getirebileceği bir ibâdet midir? Her kılınan namaz, namaz mıdır? Her namaz kılan da Müslüman mıdır? Gerçek namaz nasıl kılınır? Namazı ikâme etmenin mânâsı nedir?, ve insanda nasıl bir etki bırakır? Bütün bunlara, elimizden geldiğince ve dilimizin döndüğünce Ehl-i Beyt ’in berrak kaynakları ışığında cevap vermeye çalışacağız.

Namaz; Arapça “Salât” kelimesinin bir karşılığı olarak kullanılmaktadır. Farsça bir kelime olan namâz; dilimizde, belli kural ve kâideler çerçevesinde yerine getirilen bedeni bir ibâdete verilen isimdir.

Salât kelimesi, Kur’ân-ı Kerim’de birbirine yakın ifâdelerle yüzü aşkın âyette geçmektedir. Bu âyetlerin bazılarında, duâ ve niyaz, bazılarında da anladığımız ve gelenekselleşmiş manayı ifade eden namaz ibâdeti kast edilmektedir.

Şurası bir hakikattir ki; Kur’ân; defalarca belirttiğimiz gibi her şeyin özünü, esâsını, temel prensiplerini ortaya koymakta, ayrıntılarını ve genişçe izâhını ise kendisiyle hayat bulduğumuz Efendimize (s.a.a.) ve O’nun hak vârisleri olan ilim ve zikir ehli, Ehl-i Beyt İmâmlarına bırakmaktadır.

Öyleyse; önce Kur’ân-ı Mübin’de geçen salât kelimelerinin, içerisinde yer aldığı bazı âyet meallerine bir göz atalım:

“Allâh ve melekleri Peygambere Salât etmektedirler. Ey imân edenler! Siz de O’na Salât ediniz...” [Ahzab (33): 56] Burada “salât” duâ etmek ve salavât getirmek mânâsında kullanılmaktadır.

“...Onlara (müminlere) Salât et. Muhakkak ki (ey Peygamber) senin salâtın onları yatıştırır, onları sükûn ve huzura erdirir...” [Tevbe (9): 103] Yine burada “salât” duâ ve af dileme (istiğfâr) mânâsında kullanılmaktadır.

“...Her bir canlı kendi Salât ve tesbihini bilmiştir...” [Nûr (24): 41] Burada da “salât” duâ, niyaz ve canlıların kendi âlemlerine has bir ibâdeti mânâsında kullanılmaktadır.

“Onların (müşrik-kafirlerin) Beytullâh (Kabe) yanındaki salâtları da ıslık çalma ve el çırpmadan başka bir şey değildi...” [Enfâl (8): 35] “salât” bu âyette de duâ, niyaz ve câhiliyye anlayışına âit bir ibâdet şekli anlamında kullanılmaktadır.

“İşte Rablerinden Salavât ve rahmet hep onlaradır...” [B]akara (2): 157] Bu âyette de “salavât” af, mağfiret ve bağışlama mânâlarında geçmektedir.

“Sen de içlerinde bulunup onlarla Salâtı ikâme ettiğin vakit, onlardan bir bölük seninle beraber Salâta dursun ve silahlarını da yanlarına alsınlar...” [Nisâ (4): 102] Bu âyette “Salât” ile, savaş ânında kılınacak olan namaz açıklanmakta ve bugün kılmakta olduğumuz namaz mânâsında kullanılmaktadır.

“Salâtı ikâme ediniz, zekâtı veriniz...” [B]akara (2): 110] Burada da “salât” bugün kullanmakta olduğumuz namaz mânâsındadır.

“Salâtı bitirdiğiniz zaman, ayakta, oturarak ve yanlarınız üzerinde uzanarak Allâh’ı anın. Güvene kavuştuğunuzda Salâtı ikâme ediniz. Çünkü, Salât müminlere vakitli olarak farz kılınmıştır.” [Nisâ (4): 103] Yine burada da “salât” bilinen namaz mânâsında kullanılmaktadır.

Görülmektedir ki Kur’ân-ı Mecid’ de “salât” farklı anlamlarda geçmektedir. Hiç kimse bu mânâların bir kısmını göz ardı ederek, salâtı yalnızca duâ ve niyaz-yakarış olarak açıklayamayacağı gibi, salâtın tamamının namazdan ibâret olduğunu da iddia edemez. Zirâ her birinin kendine mahsûs zamanı ve şekli vardır.

Kur’ân-ı Kerim’ de onlarca âyette geçen “salâtı ikâme ediniz” cümlesi ne anlama gelmekte?, başta Peygamberimiz olmak üzere, Ehl-i Beyt ve İtret bu cümlelere ne mânâ vermekte nasıl açıklamaktalar? Şimdi de onlara bir göz atalım:

İmâm Muhammed Bâkır’dan nakledildiğine göre, Resûlullâh şöyle buyurdular; “Mümin bir kul namazı kılmaya başladığında, o, namazdan ayrılıncaya kadar Allâh, o kuluna nazar eder ve onu başının üzerinden göğün en üst ucuna kadar rahmeti ile kuşatır. Melekler yerden göğe kadar onun etrâfını çevirirler ve görevli bir melek başının üzerinde durarak şöyle der: Ey namaz kılan kul! Sana kimin nazar ettiğini, senin kimle konuştuğunu bir bilsen, ebedi olarak bulunduğun hâl ve mevkiden ayrılmazsın.” [156]

İmâm Cafer Sâdık ’dan nakledildiğine göre, Resûlü Ekrem efendimiz buyurdular ki; “Namaz çadırın direği gibidir. Direk sağlam ise çadır bezi ve ipinin bir faydası olur. Direk kırıldıktan sonra ne ipin, ne de örtünün bir faydası yoktur.”

İmâmet güneşinin parlak ışığı İmâm Cafer Sâdık @ buyurdular; “Kim ki, içerisinde neler okuduğunu anlayarak ve ihlâs (samimiyet-tevhid itikâdı) ile iki rekat namaz kılsa, namazı bitirdiğinde bütün günahları affedilmiş olur.” (Büyük günahlar ve Kul hakkı hariç)

Muhammedi İslâm’ın bülbülü İmâm Muhammed Bâkır @ buyurdular; “Namazı gevşek tutmayınız. Öyle ki; Allâh’ın Resûlü ölüm ânında şöyle buyurdular; Namazı hafife alan benden değildir. Sarhoş edici içki içen benden değildir. Vallâhi bu kimseler Kevser havuzunda bana ulaşamazlar.”

Sözünde ve fiilinde sâdık İmâm Cafer Sâdık @’ın naklettiğine göre, Resûlullâh @ şöyle buyurdular; “Mümin beş vakit namazı hakkıyla yerine getirdiği müddetçe şeytân ondan ümidini keser. Ne zaman ki namazlarında bir gevşeklik gösterir de bazı vakitlerini kılmamaya başlarsa, şeytân da bundan cesâret alır ve o kişiyi büyük günahlara daldırır.”[160]

Râşid halifelerden İmâm Muhammed Bâkır’a @; “Onlar ki salâtlarını muhafaza ederler.” [Müminûn (23): 9] âyetindeki salâtlar hangileridir? diye sorulduğunda; Buyurdular ki @; “Buradaki salavât farz olan namazlardır.” “Onlar ki salâta devam ederler.” [Meâric (70): 23] âyetindeki salât hangisidir? denildiğinde ise; “Nâfile namazlardır.” buyurdular.[161]

Beşinci Hak İmâm Muhammed Bâkır @’a soruldu; “Allâh kaç vakit namaz farz kılmıştır.” Buyurdular;“Gece ve gündüzde toplam beş vakit namaz farz kılmıştır.” Soruldu ki: “Yüce Allâh bu beş vakit namazı isimlendirerek kitâbında (Kur’ân’da) açıklamış mıdır?” Buyurdular @; “Evet açıklamıştır.” Yüce Allâh Nebisine emreder ki; “(Ey Resûlüm!) Güneşin dulûkundan, gecenin ğasakına kadar namaz kıl...” [İsrâ (17): 78] “dulûk”; güneşin zevâli, öğle vaktidir. Bu dulûk ile ğasak arasında dört vakit namaz vardır ki Allâh onları isimlendirmiş ve vakitlerini belirtmiştir. Gecenin “ğasak”ı ise, gece yarısıdır. Yine Yüce Allâh buyurdu ki; “...Fecrin Kur’ân’ını da (unutma)!, Muhakkak ki Fecrin Kur’ân’ına (Sabah namazında okunan Kur’ân’a)(hem gece hem de gündüzün melekleri ) şâhit olurlar.” [İsrâ (17): 78] İşte bu da beşinci farz namazdır. Yine Allâh buyurur ki; “Gündüzün iki tarafında (tarafeyi’n nehâr) namaz kıl...” [Hûd (11): 114]“tarafeyi’n nehâr” akşam ve sabahtır. “...ve gecenin yakın saatlerinde (zülefen minelleyli) de namaz kıl.” [Hûd (11): 114] bu da yatsı namazıdır. Yine Allâh buyuruyor; “Namazları ve orta namazı koruyunuz. Gönülden ve saygı ile Allâh’ın huzuruna durunuz!” [B]akara (2): 238] Orta namazdan kastedilen de öğle namazıdır...”[162]

Mustaz’afların önderi İmâm Ali Rızâ @ buyurdular; “Namazın farz kılınışının sebebi, Rab olan Allâh’ın ortağı olmadığını itirâf ve her şeyden güçlü olan Allâh’ın huzurunda kendini küçük görme ve tam haşyet, saygı ve teslimiyet ile, geçmiş günahlarını itirâf edip af dilemeyi sağlamak içindir. Allâh’ı en büyük kabul ederek günde beş kez yere yüz sürmek manasına gelen namaz, Allâh’ı devamlı hatırda tutup unutmamak, korku içinde olarak O’nun önünde kendini küçük saymak, din ve dünyâ alanında verdiği nimetleri arttırmasını istemektir. Gece gündüz Allâh’ı hatırlatarak, insanın azmasını ve haddi aşmasını önleyen namaz, insanın; Mevlâsını, yöneticisini, yaratıcısını unutmamasına da vesile olmaktadır. Rabbini hatırlayarak O’nun divânında baş eğmek elbette ki günahların ve fesatların önünü alır.”[163]

Buraya kadar bir kaçını ancak verebildiğimiz bu açıklama ve beyândan sonra akıllı bir Müslüman’ın, aklı başında bir Ehl-i Beyt dostunun namaz konusunda farklı bir yaklaşım sergilemesi ve namazı önemsememesi mümkün müdür?

Kalbi Kur’ân ve Ehl-i Beyt sevgisi ile çarpan bir Müslüman elbette ki, namaza gereken önemi verecek, namazı bütün ibâdetlerinin bir başlangıcı kabul edecek, namazı terk etmenin ya da önemsememenin, kendisini Allâh’ın rahmetinden ve Ehl-i Beyt’in şefaatinden mahrûm bırakacağını bilecektir. Vahiy evinin öğrencilerinden İmâm Cafer Sâdık @’ın şu sözü kulaklara küpe olmalıdır. İmâm @ buyurmaktadır; “Biz Ehl-i Beyt’in şefaati namazı hafife alana ulaşmayacaktır.”[164]

Ehl-i Beyt’e ve Kur’ân’a bağlı olduğunu iddia eden bir Müslüman nasıl namazını terk eder? İmâm Cafer Sâdık’ın @ şu sözünden hiç mi öğüt almaz? İmâm @ buyurdular; “Bir kulun ilk hesaba çekileceği amel namazdır. Namazı kabul edilen kimsenin diğer amelleri de kabul edilecek, namazı kabul edilmeyenin de bütün amelleri reddedilecektir.”[165]

Anlaşıldı ki namaz ibâdeti mutlak sûrette yerine getirilecektir. Bundan kaçış ve kurtuluş yoktur. Ancak, bu ibâdet nasıl ve ne şekilde yapılacaktır? Herkes kendi aklının estiği şekilde ve ölçülerde mi yapacaktır? Şüphesiz ki hayır... Namaz ibâdeti; ana hatlarını Kur’ân’ın belirlediği, ayrıntılarını ise Resûl-ü Ekrem’in @ ve O’nun pâk Ehl-i Beyt’inin @, İtret’inin @ tarif ettiği şekilde yerine getirilecektir. İnşâallâh bu konudaki rivâyetleri yeri geldikçe vermeye çalışacak ve gereken açıklamaları yapacağız.

Müslüman, Ehl-i Beyt muhibbi ve Alevi olmakla gurur duyan kimse; her şeyin namazla bitmediğini bilmeli, aksine namazın her ibâdetin anahtarı olduğunun şuuruna ermelidir. Nitekim bir çok rivâyetlerde nice namaz kılanların, namazın hedeflediği güzel ahlak, insanlarla insanca ilişkiler ve dürüstlükten uzak olmasından ötürü, istenen güzel sonuca ulaşamadıkları belirtilmektedir.[166]

Nitekim Pirimiz de bu gerçeği ne güzel ifade buyurmuşlar:

“Bir kez gönül yıktın ise,

Bu kıldığın namaz değil.

Yetmiş iki millet dâhi,

Elin, yüzün yumaz değil.”

Namaz ile ilgili söylenecek çok söz olmasına rağmen, biz; sözümüzü Şanı yüce Rabbimiz olan Allâh’ın bir âyeti ve Nebiler serveri Hz. Peygamberimizin bir hadis-i şerifleri, Hak İmâmlarından da bir rivâyet ile noktalıyoruz.

Yüce Allâh şöyle buyuruyor; “...Muhakkak ki (gerçek) namaz, (insanı) fahşâ ve münkerden (her türlü kötülük ve iğrenç hal-hareketlerden) uzak tutar...” [Ankebût (29): 45]

Canımız yoluna fedâ olsun! Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafâ buyuruyorlar; “Beş vakit namaz, kapınızın önünde akan ve kendisiyle günde beş kez yıkanarak temizlendiğiniz nehire benzer. Nasıl ki o nehirde beş kez yıkanmakla kir ve pislikten eser kalmaz ise, beş vakit namazı (hakkıyla) edâ eden kimsede de (büyük günahlar ve kul hakkı hariç) günahtan eser kalmaz.”[167]

İmâm Cafer Sâdık’a ; yüce Allâh’ın kullarına farz kıldığı amellerin en başında hangilerinin geldiği sorulduğunda, buyurdular; “Allâh’tan başka ilâh olmadığına, Hz. Muhammed’in Allâh’ın Resûlü olduğuna şehâdet etmek, beş vakit namazı kılmak, zekatı vermek, Kabe’yi haccetmek, Ramazan ayında oruç tutmak ve biz Ehl-i Beyt’in Velâyetini kabûl etmek. Kim bunları hakkıyla yerine getirir ve her türlü kötülüklerden uzak durursa cennete girer.”[168]

Alıntıdır...

ALINTIDIR
SİTEMİZİN GÖRÜŞLERİNİ YANSITMAMAKTADIR.



Alevilik formunda Farz olan namazlar....

FARZ OLAN NAMAZLAR


Altı çeşit farz namaz vardır:

1-Günlük beş vakit namazlar.

2-Âyât namazı: Ay ve güneş tutulması, zelzele, korkutucu gök gürlemesi ve şimşek çakması durumunda kılınan namaz.

3-Cenâze namazı: Ölü için bir duâ ve Allâh’tan af dilemektir.

4-Kabe’yi tavaftaki farz namaz.

5-Büyük oğul üzerine farz olan, ölmüş anne ve babasının, kazâya kalmış farz namazları.

6-Nezir, yemin, ahd ve benzeri sebeplerden dolayı farz olan namaz.

GÜNLÜK FARZ NAMAZLAR


Günlük farz namazlar beş vakittir. Bu vakit namazlarının, ne zaman ve ne şekilde kılınacakları bizlere güvenilir rivâyetlerle ulaştırılmıştır. Şimdi beş vakit namazın vakitlerini açıklayalım.

ÖĞLE VE İKİNDİ NAMAZLARININ VAKTİ


Öğle ve ikindi namazlarının her birinin husûsi ve müşterek vakitleri vardır. Öğle namazının husûsi vakti; öğle namazını kılma vakti girdikten itibâren, bir öğle namazı kılınacak kadar vaktin geçmesi kadardır. İkindi namazının husûsi vakti ise; akşam namazı kılma vaktinin girmesine bir ikindi namazı kılacak kadar kalan vakittir. Bu iki vakit arasındaki geniş zaman dilimi ise, iki namazın, ayrı-ayrı kametler getirilerek bir biri peşinden kılınabileceği vakittir. Bu şekilde iki namazı ortak vakitlerinde kılmaya “cem-i salâteyn” “iki namazı cem etme” denir ki, bu uygulama, hem Peygamber efendimiz @ ve hem de Ehl-i Beyt İmâmları @ tarafından tatbik edilmiştir.

NAMAZLARIN CEMİ İLE İLGİLİ BAZI RİVÂYETLER


İmâm Cafer Sâdık’ın @ naklettiğine göre; “Resûlullâh @, öğle ve ikindi namazlarını birbiri peşinden öğle namazı vakti girdiğinde cemaatle ifâ etmişlerdir. Yine aynı şekilde akşam ve yatsı namazlarını da güneş batıp akşam namazı vakti girdikten sonra birbiri peşisıra kılmışlardır. Bu şekilde namaz kılmaları için, yolculuk, korku, aşırı sıcak ya da soğuk, yağmur ve benzeri hiç bir sebep de yoktu. Peygamberimiz Efendimiz böyle namaz kılmakla ümmetine vaktin geniş olduğuna dâir bir kolaylık öğretiyorlardı.”[170]

İmâm Muhammed Bâkır @ da buyurdular; “Güneşin gölgenin en kısa olduğu an olan tepe noktasına ulaşıp, batıya meylettiği ve gölgenin uzamaya başladığı anda öğle, ve hemen arkasından da ikindi namazının vakti girmiş olur. Güneş batıp akşam olduğunda ise, akşam namazının ve hemen arkasından da yatsı namazının vakti girmiş olur.”[171]

Sahâbeden Muaz b. Cebel’den (r.a.) nakledilmiştir. Hz. Muaz diyor ki; “Hz. Peygamber ile @ Tebük’e gitmek için yola çıkmıştık. Peygamberimiz @ yolculuk esnâsında öğle ile ikindiyi, akşam ile yatsı namazlarını birleştirerek (cem ederek) kılıyor, kıldırıyordu.”[172]

İbn-i Abbas’dan (r.a.) rivâyet edilmiştir. O der ki; “Hazreti Peygamber @ korkulacak bir durum olmadığı ve seferde de (yolculukta) bulunmadığı halde öğle ile ikindi, akşam ile yatsı namazlarını birleştirerek kıldırmıştır.”

Yine İbn-i Abbas (r.a.)’dan nakledilmiştir. O diyor ki; “Peygamberimiz Medine’de korkulacak bir durum olmadığı, yağmur da yağmadığı halde öğle ile ikindiyi, akşam ile yatsı namazlarını cem etmiştir.” “Râvi diyor ki; İbn-i Abbas’a; ‘Hz. Peygamber niçin böyle yaptı?’ diye sordum. İbn-i Abbas (r.a.); ‘Ümmetini güçlüğe-zorluğa sokmamak için’ diye cevap verdi.”[173]

Netice itibâriyle; seferde olduğu gibi yolculuk ve herhangi bir durumun olmadığı normal hallerde de, ihtiyâç duyulduğu zamanlar namazlar cem edilerek kılınabilecektir. Bu, Hazreti Peygamberin @ biz ümmetine tanımış olduğu bir ruhsattır. O halde hangi sebeple olursa olsun Hz. Peygamber tarafından tanınmış olan bu ruhsatı kimsenin kaldırmaya hakkı yoktur.[174]

AKŞAM VE YATSI NAMAZLARININ VAKTİ


Akşam güneşin batmasından sonra, doğu tarafında görülen kızıllığın kaybolduğu andan itibaren akşam ve yatsı namazlarının vakti girmiş olur.

Akşam ve yatsı namazlarının da özel ve ortak vakitleri vardır. Akşam namazının özel vakti akşam namazı girdiği andan itibâren üç rekatlık bir namaz kılacak bir zaman geçinceye kadardır. Yatsı namazının özel vakti de gecenin yarısına dört rekatlık bir namaz kılınacak kadar bir zamanın kaldığı süredir. Bu iki özel (husûsi) vakit arasında kalan geniş zaman dilimleri ise, akşam ile yatsı namazlarının müşterek kılınabilecekleri vakitlerdir.

Peygamber efendimizin @ ve pâk Ehl-i Beyt İmâmlarının @ uygulamaları göz önüne alınarak namazlar belirtilen vakitler içerisinde kılınmalı, hiç bir namaz, diğer bir namazın husûsi vaktine bırakılmamalı, yatsı namazı da gece yarısını geçecek bir şekilde ertelenmemelidir. Bilinmelidir ki en faziletli namaz vaktin evvelinde kılınan namazdır. Bu konularla ile ilgili olarak;

Peygamber efendimizden @ nakledilmiştir; “Yatsı namazının vakti gece yarısına kadardır.”[175]

Hak Ehlinin İmâmı Muhammed Bâkır’a @ soruldu ki; “Her namaz için en faziletli vakit vaktin evveli midir? Vaktin ortası mıdır? Yoksa vaktin sonu mudur?” Buyurdular @; “En faziletli vakit, vaktin evvelidir.” Resûlullâh @ ; “Muhakkak ki Allâh hayırda acele edilmesini sever.” buyurmuşlardır.”[176]

Velâyet bahçesinin gülü İmâm Cafer Sâdık @ buyurdular; “Vaktin evvelinin, vaktin sonuna üstünlüğü, âhiretin dünyâya üstünlüğü gibidir.”[177]

İmâm Cafer Sâdık @ buyurdular; “Yatsı namazının son vakti gecenin yarısıdır.”[178]

SABAH NAMAZININ VAKTİ


Sabaha yakın doğu tarafından bir aydınlanma başlar ki buna “fecr-i evvel” (birinci fecir) denir. Bu aydınlığın yayılıp tamamlanmasından sonra, ikinci fecir ve sabah namazının vakti girmiş olur. Sabah namazı vakti; güneş doğmaya başladığı âna kadar devam eder.

İmâm Muhammed Bâkır @ buyurdular; “Sabah namazının vakti, aydınlığın dikey değil, yatay olarak yayılmaya başladığı ikinci fecir ile güneşin doğmaya başladığı vakit arasıdır.”[179]

GÜNLÜK FARZ NAMAZLAR KAÇ REKATTIR?


Bir gündeki beş vakit farz namaz, toplam onyedi (17) rekattır.[180] Bu rekatların vakit namazlara göre dağılımı ise şöyledir;

Sabah namazının farzı; İki rekat

Öğle namazının farzı; Dört rekat

İkindi namazının farzı; Dört rekat

Akşam namazının farzı; Üç rekat

Yatsı namazının farzı; Dört rekat

Alıntıdır...

ALINTIDIR
SİTEMİZİN GÖRÜŞLERİNİ YANSITMAMAKTADIR





Alevi ibadetlerinde namaz yer almaz. Dolayısıyla; Genellikle Aleviler namaz kılmazlar Alevilerin namaz kılmamasının asıl nedeni ise Alevi felsefesinden kaynaklanır.

Alevi felsefesinde, ibadette içtenlik önemlidir. Bütün ibadetlerin amacı da, Tanrı'ya yönelik kulluğun, Tanrı katından geri insana yansımasıyla, insanın mükemmel olmasıdır. Eğer, insan, inancında samimi ise ibadetin değişik şekilleriyle kendini meşgul etmesi yanlış bile sayılabilir. Çünkü bu, bir oyalanmadır. Yüreğin, Tanrı ile buluşmasını engeleyen bir oyalanma...

Aleviler, ceza veya mükâfat duygularıyla yapılan ibadetin gerçek kulluk olmadığına inanırlar. Hacı Bektaş Veli'nin bu konudaki görüşü, her şeyin içtenlikle yapılması yönündedir. İbadette biçim değil, öz önemlidir.

Namazı temel alan, namaz kılmayı mutlaklaştıran anlayış ile Alevi anlayışı arasında derin felsefi ayrılık vardır.
Ayrıca; Aleviler için dindar olmanın yolu namaz kılmaktan geçmez. Namaz reddedilmez ama, ibadet onunla sınırlandırılmaz. Ayrıca, Alevilerin namaza bakış açısı, Sünnilikteki uygulamadan farklıdır.

Aleviler, Kuran'da namazın bugünkü haliyle dile getirildiğini kabul etmezler. Kuran'da namaz kılınız biçiminde bir ifade de yoktur. Söz konusu olan ?salat?tır. Salat, namaz değil, Tanrı'yı içten anıp; selamlamaktır. Eğer bugünkü anlamda eğilip; doğrulma gibi bir namaz biçimi kesin şart olsaydı, bunun Tanrı tarafından biçiminin bildirilmesi gerekirdi...

Oysa;

1- Kuran'da namazın biçimi yoktur... Nasıl kılınacağı tarif edilmemiştir.

2- Kuran'da, namazın beş vakit kılınacağına ilişkin bilgi de yoktur.

Namazın bir secde olduğu, Kâbe'de putlar önünde eğilmenin bu anlama geldiği de ayrı bir olgudur. İslam öncesinin Arapları da (Müşrikler) bu anlamda namaz kılmışlardır. Bu olgu, diğer bütün dinlerde de bulunmaktadır.

İslamiyette, namaz uzun geldiğinden, kısaltılmıştır; kimi zaman uzatılmıştır; sayısı, değiştirilmiştir. Bu uygulamalar bile, namazın Tanrı'nın kesin emri olmadığını göstermek bakımından yeterlidir. Eğer namaz Tanrı'nın kesin emri ve gelecek zamanlara da uzanmasını istediği bir emri olsaydı; namaz olgusunun böyle boşlukta bırakılmaması gerekirdi. Namazın biçimi konusunda, Ehli Sünnet Vel Cemaat arasında bile yer yer anlaşmazlıklar vardır. Namazı kesin Tanrı buyruğu sayanlar, bu konuyu Kuran'da ve İslam tarihinde derinlemesine araştırmayanlardır....

Alıntıdır...

Devami gelecek....

Ben Merak Ediyorum İlk Namaz Nerede Kimler Tarafından Kılındı. Bizler Ehlibeyt'in Hz. Ali ve Hz. Muhammed'in Yaşadığı Dönemde namaz kıldıklarını biliyoruz. Öncesi Ve ilk Kimlerin kıldığı sorusunu sormadan insan edemiyor kendine...

Sünnilere Göre Hz. Ali

Klasik Ehli-Sünnet anlayışı Hz. Ali`ye dördüncü halife olmanın dışında bir mana vermez. Hz. Ali Ehli-Sünnet için dördüncü halife olmanın dışında bir şey çağrıştırmaz. Bazi iyi niyetli ama yetersiz çabaların dışında Ehli-Sünnet daire içinde bulunan bilginler, önderler adeta Hz. Ali gerçeğini yok sayma, önemsizleştirme çabası içinde bulunmuşlardır. Bu mantık günümüz Ehli-Sünnet taraftarlarınca da sürdürülmektedir. İstisnalar bu manada da kaideyi bozmuyor. Hatta mümkün olsa Hz. Ali ve onun şahsında temsil olunan değerler bütününü tümden yok sayacaklar. Ancak buna güçleri yetmediğinden bu defada önemsizleştirme, sıradanlaştırma çabaları içine giriyorlar.

Sünni anlayış İslam tarihi ve onunla ilintili olarak insanoğlunun gelişim düzeyi manasında Hz:Ali`yi görmezden gelen bir tutum içindedir. Hz. Ali`yi, bırakalım insanlık için taşıdığı öneme, daha doğru dürüst İslam tarihi içinde bile gereken önemi vermemiştir. Halbuki İslam tarihini belirleyen en önemli şahsiyet Hz. Alidir (Ebetteki Hz. Peygamberin konumu çok farklıdır). İslam topluluklarının tarihsel süreçlerini belirleyen Hz. Alidir. Ancak bu tarihsel (ve güncel) gerçeklik kabul görmek şurada kalsın, mümkün mertebe yok sayılmak isteniliyor. Araştırdığımız yığınla Sünni kaynak ve toplumsal deneyimlerimiz, gözlemlerimiz Sünni toplumun Hz. Ali gerçeği hakkında yetersiz, yanlış, eksik, olumsuz bilgilere sahip olduğudur. Onlarca Sünni kaynak orta çağda yaşamış bir Sünni bilgin hakkında en küçük bilgiyi bile kayıt altına alırken, İslam toplumu şahsında insanlığın kaderini etkileyen Hz. Ali hakkında dördüncü halife olmanın dışında bilgiye sahip değildir. Hatta ortalama bir Sünni inançlı kişi Hz. Ali`ye “ilahlık” yükledikleri zannıyla Alevilere dolayısıyla Hz. Ali`ye karşıt bir tutum içindedir. İyi niyetli ama yetersiz çabalar bu gerçeği ne yazık ki değiştiremiyor.

Bu formla hiç bi ilgis yoktur..