üç farkli aile kültürü

**SuLTann** · 28-09-2019, 01:49

SİZ HANGİ TÜR AİLEDE YETİŞTİNİZ?

Her aile zaman içinde kendine özgü bir kültür oluşturuyor ve aile kültürü dediğimiz bu anlam verme sistemi içinde geçmişe şimdiye ve geleceğe anlam veriyor. Bu yazımda gözlemlerim izlenimlerim ve deneyimlerin içinde kabaca üç aile kültüründen söz etmek istiyorum.

1- Şikâyet kültürü: her şey kötüye gidiyor! Şimdiki durumumuz kötü, ama bugünleri mumla arayacağız; çok daha kötü günler gelecek. Ve senin benim yapabileceğimiz hiçbir şey yok! Çünkü balık zaten baştan kokmuş. Bu ailede yetişen çocuklar karamsar, tembel ve sürekli şikayet eden, sorumluluk duygusundan yoksun olarak yetişirler.

2- Şükür Kültürü: Her şey gayet güzel. Şükür edecek çok şeyimiz var, şikâyet etmeye hakkımız yok. Allah devlete, millete zeval vermesin. İnşallah her şey daha da güzel olacak; yeter ki biz hamd etmesini bilen insanlar olalım. Bu ailede yetişen çocuklar daha sakin, şükür etme duygusuna yüksek, ama şimdi ve gelecekten sorumluluk alma duygusu zayıf olarak yetişirler.

3- Sorumluluk kültürü: Üçüncü aile kültürü dünyaya baktığın zaman şöyle görüyor: “Her zaman olduğu gibi, şimdi de hem iyi hem kötü yan yana ve birbiri içine geçmiş vaziyette hayatımızda var. İyi ve kötü hep var olacak. İyiyi görüp şükretmek ve iyinin devam etmesi ve çoğalması için insanların sorumluluk alması gerekir. Kötüyü görebilmek, paniğe kapılmadan kısa ve uzun vadeli etki alanlarını farkına varıp sorumluluk alabilmek çok önemlidir. Vatandaş evde damlayan musluklarını tamir ettirme ve boşa yanan her bir ışığı kapatma sorumluluğunu alsa Türkiye’nin ekonomisi bundan olumlu olarak etkilenir. Bu ailede yetişen çocuk hem şimdiden, hem gelecekten, hem de o geleceğe götüren yolun türünden sorumluluk alarak büyür. Bu tür ailedeki insanlar böyle bir bilince ve sorumluluğa sahip olduğu için hayatları her an heyecanlı ve anlamlıdır. Ve hayatlarında anlam olduğu için de şükür duygusu içindedirler.

Siz hangi tür ailede çocukluğunuzu geçirdiniz?
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Selamlar saygılar.

Doğan Cüceloğlu